| Karanlık ve İblis RP - Etkinlik görevide olabilir. |
Yazar
Mesaj
uyumlu-2
Oyuncu
Oyuncu
Konu: Karanlık ve İblis RP - Etkinlik görevide olabilir.
"Kötülüğün, diğer adıyla şeytanın manevi tohumlarının da çeşitleri vardır yüzlerce hatta binlerce ama bizim bilmemiz gereken, en önemlileri olan, şu ikisidir; gölge ve karanlık." Yaşlı adam bunu söylerken elindeki bıçakla bir yandan da havada daire çiziyordu, tok ama yaşlılığın nimetlerinden olan ince bir ses tonu vardı. "Belki ikisinin farkını anlayamadın; belki de, binlerce kapı barındıran, zihninden geçen, ikisinin de aynı olduğudur." Çocuk başını evet anlamına gelecek şekilde salladı. Titrek mum ışığında kafasını her oynatışında göz çukurlarını oyulmuş gibi zannettirecek karanlıklar oluşuyordu. Yaşlı adam, çocuğun kendini beğenmişlik yapıp hayır demesini bekliyordu,şaşırdı. Bir yandan da bu açık sözlülüğü takdir ediyordu. Tüm bunlar yaşlı adamın zihninde dolanırken bir süre sükünet yaşandı, arada bir mumların yağlarını iyice kızdırmasıyla oluşan çıtırtılar dışında...
Yaşlı adam yine konuşmaya başladı; "O zaman beni iyi dinle çocuk;", bembeyaz olmuş saçları hala bir gencin saçları kadar sert ve bir askerin saçları kadar şekilliydi. Yaşlıydı ama dinçti. "Sana karanlık ve gölgenin farkını anlatayım, gölge güneş varken oluşur, eğer sırtını güneşe dönmezsen ve gün ışığına çıkmazsan gölge yaratmazsın; karanlık ise bambaşkadır, sen istesen de istemesen de oluşur her ne yaparsan yap o karanlığı bastıramazsın ta ki gün ağarıncaya kadar." Ayağa kalkıp elindeki bıçağı oturduğu boyası solmuş mavi tahta iskembleye sapladı. Sol elini kaldırarak duvarda asılı duran ve yanmakta olan bir mumu gösterdi. "Bu mumun karanlığı aydınlattığını düşünüyorsun değil mi ? Peki ya bu mum söndüğünde hala aydınlık kalacak mı ?" Göğsünü kabartıp sesini kalınlaştırarak kendi sorusuna cevap verdi; "Hayır karanlık daha da kötü bastıracak; biz ise aydınlığa alışmış olduğumuzdan çok daha kötü bir durumda olacağız... Anladın mı beni ?"
Çocuk başını yine evet manasına gelecek şekilde salladı. Yaşlı adam sesini biraz daha yükseltti savaştan galip olarak çıkmış ordunun en önemli generali gibi davranmaya başlamıştı, devam etti.
"Peki sen hangisisin biliyor musun, sen karanlıksın içinde kötülük tohumları yokken istemeden de olsa insanlara zarar vereceksin ve biz aydınlığa alışmışken yani senin bu zamanlarına, sen birden bize sırt çevirecek soyunu arkadan vuracaksın ! Anlıyor musun beni?"
Çocuk tedirginlik belirtisi göstermiyordu ya da herhangibir duygunun verdiği tepkiyi de yansıtmıyordu, başını üçüncü kez evet anlamında salladı her ne kadar anlamamış olsa da. Yaşlı adam çocuğun oturduğu sandalyeye iyice yaklaşmıştı. "Başını sakın bir daha öyle sallama iblisin bir parçasını içinde taşıyorsun ve ben senin hayatını bir kibir ve nefretle yoğurduğunu biliyorum. Sen iblisin bir parçasısın çocuk onun karanlığı sensin iblisten daha da karanlıksın sen iblisin asla dinmeyen gölgesisin, iblisin karanlığı !"
Çocuk kendinden beklenmeyen bir hareketle gözlerini yaşlı adama dikti ve hiç çevirmedi ta ki yaşlı adam ona tokat atıp sandalyesiyle birlikte sırt üstü yere devirinceye kadar. Çocuk düşerken dizini yüzüne çarpmıştı, Dudağında hafif bir yarık olmuşmuş burnu kanamaya başlamıştı. Çocuk yerden kalktı ve tekrar gözlerini yaşlı adama dikti. Yaşlı adam bu sefer doğrudan zarar vermeye çalışarak yüzünü hedef aldı ve yumruk attı. Çocuğun kulağını sıyırdı geçti. Çocuk, kendi yaşıtlarının yüreğinde taşıyabileceği en büyük korkuyu üstlenerek kendini evden dışarıya attı, evden uzaklaşırken son duyduğu
"Bir daha sakın evime gireyim deme İblisin gölgesi !" oldu...
Vee ardından iblis yaşlı adama bir eldiven bırakıp gitmişti..
Elfler için göstermiş sitede biraz araştırdım insanlar için özellikler çok abartılıysa düşürülebilir.
Yaşlı adam yine konuşmaya başladı; "O zaman beni iyi dinle çocuk;", bembeyaz olmuş saçları hala bir gencin saçları kadar sert ve bir askerin saçları kadar şekilliydi. Yaşlıydı ama dinçti. "Sana karanlık ve gölgenin farkını anlatayım, gölge güneş varken oluşur, eğer sırtını güneşe dönmezsen ve gün ışığına çıkmazsan gölge yaratmazsın; karanlık ise bambaşkadır, sen istesen de istemesen de oluşur her ne yaparsan yap o karanlığı bastıramazsın ta ki gün ağarıncaya kadar." Ayağa kalkıp elindeki bıçağı oturduğu boyası solmuş mavi tahta iskembleye sapladı. Sol elini kaldırarak duvarda asılı duran ve yanmakta olan bir mumu gösterdi. "Bu mumun karanlığı aydınlattığını düşünüyorsun değil mi ? Peki ya bu mum söndüğünde hala aydınlık kalacak mı ?" Göğsünü kabartıp sesini kalınlaştırarak kendi sorusuna cevap verdi; "Hayır karanlık daha da kötü bastıracak; biz ise aydınlığa alışmış olduğumuzdan çok daha kötü bir durumda olacağız... Anladın mı beni ?"
Çocuk başını yine evet manasına gelecek şekilde salladı. Yaşlı adam sesini biraz daha yükseltti savaştan galip olarak çıkmış ordunun en önemli generali gibi davranmaya başlamıştı, devam etti.
"Peki sen hangisisin biliyor musun, sen karanlıksın içinde kötülük tohumları yokken istemeden de olsa insanlara zarar vereceksin ve biz aydınlığa alışmışken yani senin bu zamanlarına, sen birden bize sırt çevirecek soyunu arkadan vuracaksın ! Anlıyor musun beni?"
Çocuk tedirginlik belirtisi göstermiyordu ya da herhangibir duygunun verdiği tepkiyi de yansıtmıyordu, başını üçüncü kez evet anlamında salladı her ne kadar anlamamış olsa da. Yaşlı adam çocuğun oturduğu sandalyeye iyice yaklaşmıştı. "Başını sakın bir daha öyle sallama iblisin bir parçasını içinde taşıyorsun ve ben senin hayatını bir kibir ve nefretle yoğurduğunu biliyorum. Sen iblisin bir parçasısın çocuk onun karanlığı sensin iblisten daha da karanlıksın sen iblisin asla dinmeyen gölgesisin, iblisin karanlığı !"
Çocuk kendinden beklenmeyen bir hareketle gözlerini yaşlı adama dikti ve hiç çevirmedi ta ki yaşlı adam ona tokat atıp sandalyesiyle birlikte sırt üstü yere devirinceye kadar. Çocuk düşerken dizini yüzüne çarpmıştı, Dudağında hafif bir yarık olmuşmuş burnu kanamaya başlamıştı. Çocuk yerden kalktı ve tekrar gözlerini yaşlı adama dikti. Yaşlı adam bu sefer doğrudan zarar vermeye çalışarak yüzünü hedef aldı ve yumruk attı. Çocuğun kulağını sıyırdı geçti. Çocuk, kendi yaşıtlarının yüreğinde taşıyabileceği en büyük korkuyu üstlenerek kendini evden dışarıya attı, evden uzaklaşırken son duyduğu
"Bir daha sakın evime gireyim deme İblisin gölgesi !" oldu...
Vee ardından iblis yaşlı adama bir eldiven bırakıp gitmişti..
Elfler için göstermiş sitede biraz araştırdım insanlar için özellikler çok abartılıysa düşürülebilir.
16 Ksm 2015 17:58
  |
|
| 1. sayfa (Toplam 1 sayfa) [ 1 mesaj ] |
| Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |